Μεθύσια και ξεροσφύρια!

άντε γειά μας!

Κουδουνίστρες...

και κουνίστρες!!

αμά βρε χριστιανές μου τι πράγμα είναι αυτό τη σήμερον ημέραν. προψες που ήμαν στη μάνα μου στο ΑΧΕΠΑ ο σεκιουριτάς μας έβγαλε όλους όξω δια την επίσκεψη του διευθυντά και των καθηγητώνε. άμα ήταν αυτός σεκιουριτάς εγώ είμαι παρθένα. ναι ακριβώς. το παιδί ήταν ακτινογραφία κ φορούσε ματογυάλια για τον γήλιο μες το νοσοκομείο. που πας μωρή, θα σε στραβώσουν τα φλας από τους παπαράτσι μήπως? α φιλενάδες, δε περιγράφεται. εκτός του ότι ήταν σαψάλ'ς ήταν κ κουνίστρα. έγερνε από αριστερά, τη κουνούσε την αχλαδιά, πως το λέτε στο χωριό σας τελοσπάντων.

κ αναρωτιόμανε εγώ μαζί με τη τσάτσα της κας Ουρανίας (η διπλανή της μάνας μου που θα τη ξαντέριαζε ο γιατρός εν όψη Πάσχου) που πήγαν οι άντρες. κ τι μου λέει η γυναίκα, η θυχατέρα της είχε σχέσεις μ ένα παλικάρ ομορφονιός πολύ (και πολύ πρόσεχε πως θα ντυθεί και τι θα βαλ και τη θυχατέρα την ήθελε ξουρισμέν απ τη κορφή μεχρι τα νύχια μονο το κεφάλι το ήθελε με μαλλιά και μανικιούρια και πετικιούρια αλλιώς δε την ήθελε κοντά τ) για κανα2 χρονάκια. η θυχατέρα μια ανάσταση δεν έκανε σα γυναίκα που ήταν κ περίμενε τον 3το χρόνο να κάνει το πολυπόθητο μπαμ-μπουμ με τα πυροτεχνήματα μαζί και τα αυγά και τα τσουρέκια. ελα μου όμως που λογάριαζε χωρίς το ξενοδόχο κ την απαράτησε μοναχη σα καλαμιά στο κάμπο ο ομορφονιός γιατί, άκου το, ερωτεύ'κε ένα παλικαρούδ σαν αυτόνε καληώρα του. κ άμα τον διείς με λέει η τσάτσα της Ουρανίας, θ απογοητευτείς. άντε να ταν κανας ντραβατισμένος να πεις άντε να παει στην ευχή, αυτός ήτανα μισή μερίδα. τι να χορτασ η γυναίκα π αυτόνε, πόσο μάλλον το παλικάρ που τον λιμπίστηκε.. τέτοια μ έλεγε που λέτε και σταυροκοπιόμασταν και δόξαζα το Θεό που με αξίωσε κ πήρα τον Θεολόγη που μεταξύ μας μεταξάς, βρακί δε μ αφήνει να σηκώσω.

και που λετε με λέει η τσάτσα της Ουρανίας πως άλλοι κι άλλοι παντρεμένοι με παιδιά μάλιστα, παγαίνουν με άντρες. τι να τους πω κ αυτούς μωρέ. δε τους φτάνει η γυναίκα τους, λιμπίζονται και τριχωτό κώλο. τι να πω βρε, τι να πω. αγανάκτησα με το θέμα!!!

φιλενάδες τέλος. εγώ με τικιτάγκηδες δε ξαναμπλέκω. όχι ότι έμπλεξα ποτέ μου αλλά μη σώσει ο Θεός και φανεί κανένας γνωστός μου ότι το γύρισε, θα του σούρω τα μύρια όσια. αυτό που έχει ανάμεσα στα πόδια πρέπει να το τιμάει όχι να τ αφήνει να κρέμεται σα ψόφια ρέγκα!

σας αφήνω γιατί συγχίστηκα πάλι! και το εγκεφαλικό καραδοκεί!!! πάω να πιώ τα λεμόνια μου!

Νίτσα!

Αλοίμονο δηλαδή!!!

δε μου έφτανε η πεθερά που μου έκρυψε τα πιο χρήσιμα πράγματα τις προάλλες, ήρθε και η τσάτσα μ' να με πει ότι δε τα έμαθα καλά στη σχολή κ πρέπει αλλιώς να πλένω τα πιάτα μου.

άντε μωρή της είπα πάνε να κάνεις καμιά αγαθοεργία, συγχίστηκα μεσημεριάτικα κ ανέβηκε η πίεση, θα πάθω κανένα εγκεφαλικό στο τέλος κ θα νομίζει ο γείτονας ότι του δίνω φιλάκια με το στραβό το στόμα που θα έχω.

εμ βέβαια.

θα ξεκατινιάζω εδώ πέρα αγαπητοί μου μπλόγκερς! κ ελπίζω να σας κάνω να κλαίτε μέχρι δακρύων..

θα έχω και ιδιαίτερο αφιέρωμα μια ανάρτηση στις 10, σαν τα σαμπουάν 100 σε ένα..

μάκια σας!


να με φωνάζετε Νίτσα από εδώ και μπρος! το απαιτεί η περίσταση!