χίλια συγνώμη που σας απαράτησα αλλά δεν ήμουν σε mode για ξεκατινιάσματα βρε αδερφέ.
γκρινιάζω συνέχεια. συνέχεια μα συνέχεια. και βρίζω τους καταραμένους τους αθηναίους τους οδηγούς που κοντεύουν να με πατήσουν κάθε φορά που περνάω το δρόμο! και μερικοί βλάχοι με τρομάζουν κ εξεπίτηδες! ας τολμήσουν να με πατήσουν, θα τους πω εγώ! μήνυση θα τους κάνω! θα τους πάρω τα πάντα! και το αμάξι και το κότερο και το διαμέρισμα! άι σιχτίρ μ αυτούς!
καλός είναι ο Πειραιάς. μόνο για βόλτες. για τίποτε άλλο. όχι οτι έχω και κότερο αλλά αμα με πατήσει οδηγός, θα έχω λίαν συντόμως.. αλλά βρε αδερφέ, χειμώνιασε. που θα το τρέχω το κότερο μες τη βροχή?
και ποιος μου λεει πως άμα με πατήσει οδηγός θα είμαι σε θέση να οδηγήσω κότερο?ε?..
και άλλα ωραία φαιδρά σας έγραφα για να τα σηκώσω. αλλά βαριόμαν!
και που λέτε, κουρεύτηκα, τα κανα καρέ με φράντζα. πήγα σ έναν κομμωτή (ο Θεός να τον κάνει άντρα) και κοβε κοβε κοβε μ έκανε σαν αγριοκατσικο. τελοσπαντων ολοι μου λενε οτι μου παει. αλλά αλλη χάρη το μακρύ μαλλι άλλη χάρη το κοντό. θα τα μακρύνω πιο εύκολα για το γάμο τώρα. και λέω να τα κάνω και μελί.
το χρώμα το διάλεξε ο Θεολόγης. κάτι έχει αυτός με τα ξανθά , δε μου το βγάζεις απ το νού αυτό!
και που λέτε, δευτέρα πετάω για σαλονίκη! όποτε βρίσκω ευκαιρία, πετάω! και αλλές φορές πάω οδικώς.
τι έπαθα η γυναίκα, τι έπαθα.. πήρα μια φορά την απόφαση να ανέβω με λεωφορείο στας σαλόνικας. ελα που η μαντάμ ήμαν μαθημένη με τα αεροπλάνα και σε μια ώρα το πολύ τελείωνε η υπόθεση.. και στο λεωφορείο εφοδιάστηκα, περιοδικά, μπισκότα, κινητά, λαπτοπ, κτλ κτλ. άντε στη πρώτη ώρα κάτι έγινε, στη δεύτερη ώρα είδα κάτι χαζομάρες στο λάπτοπ, ε την τρίτη ώρα δε τη πάλευα.. ούτε ύπνος μ έπιανε ούτε να χαλαρώσω (που άμα χαζεύω έξω αδειάζει το κεφάλι μου και περναν οι ώρες και χαμπάρι δε παίρνω) ούτε τη ταινία που μας έβαλε το σαϊνι ο οδηγός μπόρεσα να δω γιατί ήμουν μακριά και τα γράμματα ήταν σα μυρμήγκια..
άσχημο πράμα το λεωφορείο! αλλά τι να κανω δε με βόλεψαν και τα αεροπλάνα, σιγά μη δώσω 160 ευρά για να παω σαλόνικα, που και με 40 παω κι ερχομαι. άλλο άμα κάνω 2 μέρες να φτάσω...
άρχισα να συνηθίζω τη δουλειά αλλά κουράζομαι ρε σεις. με τρελαίνουν οι χαζοί συνοδοί. και γιατί δε τρέχει ο ορός, και γιατί ο παππούς δε μπορεί να κλάσει, και γιατί η γιαγιά κρέμεται έτσι απ το κρεβάτι, (την έπιασε το ταπεραμέντο ρε μάστορα..) και γιατί ο καθετήρας έφυγε (που πήγε χριστιανή μου??) και γιατί δεν έχουμε στατό για τους ορούς (καλα μωρη, στραβη εισαι?? 10 εχουμε στο διαδρομο..) και σα να μην έφταναν αυτοί, έχω και τη προϊσταμένη που μου ζαλίζει τον έρωτα. και γιατί αυτό ειναι εδώ και δεν είναι εκεί και γιατί αυτός ο ασθενής είναι βρεγμένος (ήρθε τρέχοντας επειδή έβρεχε..) και γιατί η γιαγιά έχει αυτό στη μύτη της και δε το έχει στο πόδι της (γιαγια-λαστιχο) και γιατί το ένα και γιατί το άλλο!!!
απαρατηστε με επιτέλους..
θα φύγω ρε. θα πάω αλλού. κ μετά να δούμε πως θα στρώνετε τις γιαγιάδες-Κομανέτσι και τους παππούδες-Κεντέρηδες...
αγανακτισμένα φιλιά
Χατζηνίτσα!
καλός είναι ο Πειραιάς. μόνο για βόλτες. για τίποτε άλλο. όχι οτι έχω και κότερο αλλά αμα με πατήσει οδηγός, θα έχω λίαν συντόμως.. αλλά βρε αδερφέ, χειμώνιασε. που θα το τρέχω το κότερο μες τη βροχή?
και ποιος μου λεει πως άμα με πατήσει οδηγός θα είμαι σε θέση να οδηγήσω κότερο?ε?..
και άλλα ωραία φαιδρά σας έγραφα για να τα σηκώσω. αλλά βαριόμαν!
και που λέτε, κουρεύτηκα, τα κανα καρέ με φράντζα. πήγα σ έναν κομμωτή (ο Θεός να τον κάνει άντρα) και κοβε κοβε κοβε μ έκανε σαν αγριοκατσικο. τελοσπαντων ολοι μου λενε οτι μου παει. αλλά αλλη χάρη το μακρύ μαλλι άλλη χάρη το κοντό. θα τα μακρύνω πιο εύκολα για το γάμο τώρα. και λέω να τα κάνω και μελί.
το χρώμα το διάλεξε ο Θεολόγης. κάτι έχει αυτός με τα ξανθά , δε μου το βγάζεις απ το νού αυτό!
και που λέτε, δευτέρα πετάω για σαλονίκη! όποτε βρίσκω ευκαιρία, πετάω! και αλλές φορές πάω οδικώς.
τι έπαθα η γυναίκα, τι έπαθα.. πήρα μια φορά την απόφαση να ανέβω με λεωφορείο στας σαλόνικας. ελα που η μαντάμ ήμαν μαθημένη με τα αεροπλάνα και σε μια ώρα το πολύ τελείωνε η υπόθεση.. και στο λεωφορείο εφοδιάστηκα, περιοδικά, μπισκότα, κινητά, λαπτοπ, κτλ κτλ. άντε στη πρώτη ώρα κάτι έγινε, στη δεύτερη ώρα είδα κάτι χαζομάρες στο λάπτοπ, ε την τρίτη ώρα δε τη πάλευα.. ούτε ύπνος μ έπιανε ούτε να χαλαρώσω (που άμα χαζεύω έξω αδειάζει το κεφάλι μου και περναν οι ώρες και χαμπάρι δε παίρνω) ούτε τη ταινία που μας έβαλε το σαϊνι ο οδηγός μπόρεσα να δω γιατί ήμουν μακριά και τα γράμματα ήταν σα μυρμήγκια..
άσχημο πράμα το λεωφορείο! αλλά τι να κανω δε με βόλεψαν και τα αεροπλάνα, σιγά μη δώσω 160 ευρά για να παω σαλόνικα, που και με 40 παω κι ερχομαι. άλλο άμα κάνω 2 μέρες να φτάσω...
άρχισα να συνηθίζω τη δουλειά αλλά κουράζομαι ρε σεις. με τρελαίνουν οι χαζοί συνοδοί. και γιατί δε τρέχει ο ορός, και γιατί ο παππούς δε μπορεί να κλάσει, και γιατί η γιαγιά κρέμεται έτσι απ το κρεβάτι, (την έπιασε το ταπεραμέντο ρε μάστορα..) και γιατί ο καθετήρας έφυγε (που πήγε χριστιανή μου??) και γιατί δεν έχουμε στατό για τους ορούς (καλα μωρη, στραβη εισαι?? 10 εχουμε στο διαδρομο..) και σα να μην έφταναν αυτοί, έχω και τη προϊσταμένη που μου ζαλίζει τον έρωτα. και γιατί αυτό ειναι εδώ και δεν είναι εκεί και γιατί αυτός ο ασθενής είναι βρεγμένος (ήρθε τρέχοντας επειδή έβρεχε..) και γιατί η γιαγιά έχει αυτό στη μύτη της και δε το έχει στο πόδι της (γιαγια-λαστιχο) και γιατί το ένα και γιατί το άλλο!!!
απαρατηστε με επιτέλους..
θα φύγω ρε. θα πάω αλλού. κ μετά να δούμε πως θα στρώνετε τις γιαγιάδες-Κομανέτσι και τους παππούδες-Κεντέρηδες...
αγανακτισμένα φιλιά
Χατζηνίτσα!
