δε μου έφτανε η πεθερά που μου έκρυψε τα πιο χρήσιμα πράγματα τις προάλλες, ήρθε και η τσάτσα μ' να με πει ότι δε τα έμαθα καλά στη σχολή κ πρέπει αλλιώς να πλένω τα πιάτα μου.
άντε μωρή της είπα πάνε να κάνεις καμιά αγαθοεργία, συγχίστηκα μεσημεριάτικα κ ανέβηκε η πίεση, θα πάθω κανένα εγκεφαλικό στο τέλος κ θα νομίζει ο γείτονας ότι του δίνω φιλάκια με το στραβό το στόμα που θα έχω.
εμ βέβαια.
θα ξεκατινιάζω εδώ πέρα αγαπητοί μου μπλόγκερς! κ ελπίζω να σας κάνω να κλαίτε μέχρι δακρύων..
θα έχω και ιδιαίτερο αφιέρωμα μια ανάρτηση στις 10, σαν τα σαμπουάν 100 σε ένα..
μάκια σας!
να με φωνάζετε Νίτσα από εδώ και μπρος! το απαιτεί η περίσταση!
1 σχόλιο:
Νίτσα μου, κι εγώ μαζί σου! Το'χεις παιδί μου, το'χεις, πάντα στο'λεγα! Φιλιά πολλά!
Δημοσίευση σχολίου