Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

αχ καλέ!

καλε σεις καλε σεις!

σας έχασα καλέ!

που πήγατε που πήγα!!!
άσταναπανε!! χαθήκαμε! αλλά κι εσείς, ούτε ένα τηλέφωνο, ένα μέιλ, ένα σήμα καπνού κατιτίς βρε αδερφέ.. τίποτα!

η τεμπελίτιδα έχει εξάρσεις το καλοκαίρι κ αυτός είναι ένας από τους λόγους που σταμάτησα να κουτσομπολεύω το κόσμο και το κοσμάκη. και επειδή καλά κρατάει μέχρι στιγμής, το μπλογκ θα παραμείνει κλειστό μέχρι νεωτέρας... θα σας γράφω που κ που αλλά μη περιμένετε και σεντόνια...


τις προάλλες ήρθε πάλι η ευλογημένη η πεθερά κ μου φερε ένα ταψί (επαγγελματικό, όχι αστεία) κοτόπουλο με πατάτες να το φάμε λέει το μεσημέρι ολοι μαζί. έλα που δεν ήξερα τι ώρα θα ρθουν και μαγείρεψα φακή για μένα και το Θεολόγη. και σα να μην έφτανε το κοτόπουλο, μ έφερε και 4 τάπερ γεμιστά. θα σκάσω καλέ, πότε τα έκανε όλα αυτά? και ήρθανε και σχετικά νωρίς?! μας έφερε και μιλφέιγ (απομίμηση ήτανε βασικά, εγώ θα το κάνω πολύ καλύτερο, να της πέσει ο τσενιές όταν το δοκιμάσει (το σαγόνι βρε αστοιχείωτα) αλλά ας μην είμαστε και αχάριστες, καλά έκανε η γυναίκα, εγώ φεύγω στην πρωτεύουσα αύριο, ας έχουν να φαν τα ζωντανά μη με ρημάξουν τη κουζίνα και τη κάνουν αγνώριστη. μετά θα γίνω αυτό που έλεγε η διαφήμιση " στο βιλαριμπα ακόμα τρίβουν"

γιατί δε τους κόβει να τα καθαρίσουν εκείνη την ώρα κ όταν θυμηθουν να πετάξουν κανένα βιτέξ πάνω απ τα μάτια να μαζέψουν τις σάλτσες, οι σάλτσες έχουν γίνει ένα με το φούρνο. ε τι να καθαρίσεις χριστιανέ μου. και δε τους κόβει επίσης να βάλουν λίγο άβα να φύγει η βρωμιά. με στεγνό σφουγγάρ. έλα Χριστε και Παναγια δηλαδή. πες με συ, τι να βγάλεις με το στεγνό το σφουγγάρι??

και την ώρα του φαγητού, λέει ο μέγας άρχοντας πεθερός, να φάμε έξω. ε εκεί δεν άντεξα, με ήρθε να τον κοπανήσω με το ταψί και το κοτόπουλο μαζί. τελοσπάντων πήγα σπίτι με πολύ βαριά καρδιά που θα έμενε η φακή στη κατσαρόλα και το ασυμμάζευτο κοτόπουλο εδώ κι εκεί και τα συμμάζεψα. τι τάπερ τι αλουμινοχαρτα, ένα χάος το ψυγείο απ τα κοτόπουλα και τα γεμιστά της πεθεράς. και μετά με λέει συνέχεια "κάνε δίαιτα τον Θεολόγη καλέ, σα μπάλα έγινε" να τη δώσω μια με τη μπάλα τότε που με κουβαλάει εκατό κιλά φαϊ και με ζητά να τον κάνω και δίαιτα.

Πήγαμε και στα Ιεροσόλυμα, γινήκαμε Χατζήδες τώρα. βέβαια. Χατζηνίτσα να με λέτε από δω και μπρος. περάσαμε πολύ ωραία αλλά με βγήκε η ψυχή με τις θείτσες! τέτοιο σπρωξίδι, ούτε ο Θεολόγης όταν είμαστε τα 2 μας δεν μου δίνει. και τσαλαπάτημα, να φτάσουν πρώτες στο δέσποτα να πάρουν ευλογία! γιατί αμα φτάσουν πιο μετά, θα ληξει η ευλογία και θα μπαγιατέψει. ξύλο ήθελαν οι θείτσες, ξύλο! πατ πατ στα κεφάλια με μια σανίδα! μα πολύ χωριάτες ρε σεις. πολύ απολίτιστες. θα με πείτε, από που ήρθαν? ε καλά τα είπατε, απ τα χωριά ήρθαν... αμ είδα και τις άλλες που ήρθαν απ τη πόλη, πόσο προκομμένες ήταν. αυτές έσπρωχναν πιο πολύ να πάρουν γω δε ξερω τι.

και να μας κοιταν εμένα και τον Θεολόγη και να μας λεν συνεχεια "καλε αδερφάκια είστε?" ναι με ήρθε να της πω και στο κρεβάτι κανουμε γουτσουγουτσου. α να χαθειτε δηλαδη. ε όταν μάθαιναν που είμαστε αρραβωνιασμένοι, το βούλωναν. πάλι καλά δηλαδή. ε και μη σε ρωτήσει κανείς από που είσαι, άμα τον πεις απ το τάδε χωριό, το μετανιώνεις απευθείας. αρχίζουν τα "ο μπατζανάκης του θείου του παππού του ξαδέρφου μου έχει μια γνωστή εκεί.." και να επιμένεις πως λείπεις πολλά χρόνια απ το χωριό, εκεί αυτοί, ντε και καλά να καταλάβεις τη γνωστή. και άντε να τη ξέρεις, μετά ρωτάνε τι έκανε παντρεύτηκε πέθανε και τα λοιπα και τα λοιπά

δε ξαναπηγαίνω πουθενά με το ΚΑΠΗ. πλάκα με κάνετε τώρα? άλλη φορά μόνο με νεολαία σαν και μας. α στο καλο τους πια.


και φεύγω αύριο στας αθήνας και ψάχνω για σπιτ. και είδαμε με τον Θεολόγη τις προάλλες που κατεβήκαμε 2 τρύπες. η μια είχε μια κουζίνα όσο ένα γραφείο για ηλεκτρονικό υπολογιστή, με την όπισθεν έμπαινες. τι να μαγειρέψω εδώ ρε χριστιανέ μου? και που να το κόψω το κοτόπουλο να το κάνω αλακρέμ? εεεε??? και η δεύτερη η τρύπα βρωμοκοπούσε σκατίλας. μα θα θελα να ξερα τη χλωρίνη δε τη ξέρουνε??? και μια κουζίνα που είχε κι αυτό, προπολεμική. είχε και τα σπιτάκια απ τις κατσαρίδες. ε δε θα βρω κάτι της προκοπής? δε θα βρω???

και τέτοια που λέτε. σας αφήνω γιατί σας βαρέθηκα και πόνεσαν τα χέρια μ τσακα τσακα να γράφω. είχα και πολλά να σας πω μπρε.

άντε γειά σας!


σας φιλώ γλυκά!
θεία χατζηνίτσα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: