Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Α να της καεί το βίδεο!

ΝΑ της καεί το βίδεο και το διβεδι και όλες οι ηλεκτρικές οι συσκευές της παλιοβρώμας που με μάτιαξε και αρρώστησα!!!

ακόμα δε πρόλαβα η χριστιανή να κατέβω στας αθήνας, με το που ανέβηκα ενστασέρρας αρρώστησα! ο λαιμός ναααα πρήξιμο! λες και με φούσκωσαν τις αμυγδαλές με τρόμπα είμαι! τις έβλεπα στο καθρέφτη και σταυροκοπιόμαν! πήγα σήμερα στον ΙΚΑ να διαγραφώ και καλά που μ έκοψε και πήγα στον ωριλα και με έδωσε αντιβίωση. κ ήδη ψιλοζαλίζομαι. αλλά να σας πω την αλήθεια, το μυρίστηκα ότι θα αρρωστήσω, απ την αθήνα με πονούσε ο λαιμός και δεν έδινα σημασία, έχει και καλό κλίμα εκεί κάτω, και δε χειροτέρευα. ε, λέω, θα με περάσει. έλα όμως που δε με πέρασε και με το που πάτησα τα σέρρας, ωπ! να σου ο λαιμός!

ξέρετε τι χάλια κλίμα έχουν τα σέρρας? α πα πα. υγρασία στο φουλ. που ν απλώσεις ρούχα έξω. καλύτερα αστα στο πλυντήριο, πιο καλά θα στεγνώσουν! και το μαλλί το ευλογημένο, δευτερόλεπτα δε κρατάει μ αυτή την υγρασία. μέχρι και σγουρά που τα έκανα, σκατά γίνανε σε 5 λεπτά! και όσο ήμαν σαλονίκη φοιτήτρια, μόνο ο λαιμός με πονούσε, ούτε πυρετό, ούτε συνάχι, ούτε τίποτα. με τις αντιβιώσεις ήμανε μονάχα και περνούσε στο πιτς φιτίλ! αμα την άφιξη μου στα σέρρας, γαμήθκε το σύμπαν! με πιάνει μια φορά που λέτε ένας πονόλαιμος, ε αυτό ητανε! με τα σορόπια και τα χάπια και τα εισπνεόμενα ήμαν! μια βδομάδα κρεβατωμένη να παραμιλάω και να έχω παραισθήσεις, ούτε το καλύτερο χόρτο δε σε φτιάχνει έτσι! τι καντήλια τα έριξα τα σέρρας!!! και τώρα πάλι αρρώστησα!

αλλά δε λέω, με το που με είδαν οι θείτσες του χωριού, νααααα το μάτι! και νααα ο στόμας! που να είμαι καλά εγώ η χριστιανή!! με φάγανε οι έρμες, με φάγανε ζωντανή!! πάλι καλά που ο Θεολόγης δεν έπαθε τίποτα, γιατί θα είχα τύψεις. ανάθεμα το χωριό μ για χωριό δηλαδής!!

και που λέτε, το σπίτι στο Πειραιά, είναι πανέμορφο! 50 τετραγωνικά κι επιπλωμένο! βέβαια! μόνο διβεδι δεν έχει αλλά θα με πάρει τέτοιο είπε ο Θεολόγης. τι χρυσό παιδί που έχω βρε κορίτσια!! φτυστε τον μη τον ματιάξτε και σεις! θέλω να πάρω και επίστρωμα, απ αυτό που βάζουν στα κρεβάτια απαν, σα μικρό στρωματάκι, γιατί ψιλοσιχαίνομαι να κοιμηθώ σε ξένο στρώμα. δεν έχει τίποτα μωρε, πεντακάθαρο είναι. αλλά να, μας φούσκωσαν τα μυαλά στη σχολή με τα μικρόβια και τα κωλοβακτηρίδια και με έχει πιάσει μια καταραμένη φοβία.

αυτά τα νέα μου!
παω να κάνω γαργάρες με αλατόνερο μπας και δω προκοπή!

φιλάκια σας!

Χατζηνίτσα!

1 σχόλιο:

nkarakasis είπε...

ενστασερράς σε ρά... έτσι τραγουδιέται τούτο;

Μπράβο στον Θεολόγη και σεσουάρ για τον καφέ να σου πάρει, αυτό που κάνει τον αφρό να λαμπυρίζει - φραπέ τον λένε..!